ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งเห็ดหลินจือ

ณ ออร์กาโน่ เราได้มอบผลิตภัณฑ์ที่มีรสชาติมหัศจรรย์อันเป็นเอกลักษณ์ และอุดมด้วยส่วนผสมอันโดดเด่นและเป็นที่รู้จักทั่วโลกอย่าง – เห็ดหลินจือ

ผู้จำหน่ายและลูกค้าประจำทั่วโลก จึงได้สัมผัสกับผลิตภัณฑ์ที่อุดมด้วยคุณค่าจากเห็ดหลินจือของเราในทุกๆวัน
แม้พวกเขาจะไม่ได้เป็นคนแรกที่ได้สัมผัสกับผลิตภัณฑ์เหล่านี้ แต่ก็แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้เป็นคนสุดท้าย
เรื่องราวของเห็ดมหัศจรรย์รูปทรงแปลกนี้ เริ่มต้นการเดินทางอันไม่สิ้นสุด นับตั้งแต่มีการค้นพบเมื่อกว่า 2000 ปีมาแล้ว

ในวัฒนธรรมจีนและญี่ปุ่นมีการนำเห็ดหินจือมาใช้ เพื่อดูแลสุขภาพมานานหลายศตวรรษ และปัจจุบันก็ได้กลายเป็นขุมทรัพย์ด้านสุขภาพที่รู้จักกันทั่วโลก

 

ด้วยผลิตภัณฑ์ของออร์กาโน่ ผู้คนทั่วโลกจึงมีโอกาสสัมผัสกับเห็ดมหัศจรรย์ชนิดนี้ ด้วยคุณภาพของเห็ดหลินจือชั้นเยี่ยม ผสานกับรสชาติอันกลมกล่อม

นำขุมทรัพย์จากผืนดิน สู่ผู้คนทั่วทุกมุมโลก

 

ด้วยเรื่องราวอันทรงคุณค่าและประวัติศาสตร์อันยาวนาน เห็ดหลินจือจึงเป็นหนึ่งในขุมทรัพย์อันทรงคุณค่าที่ทางออร์กาโน่มอบให้คุณ

เห็ดหลินจือคืออะไร?

เห็ดหลินจือ มีชื่อเรียกที่หลากหลายกันออกไป
ชื่อหนึ่งที่เป็นที่รู้จักคือ เห็ด “หลินจือ (Lingzhi)” และเห็ด “เรชิ (Reishi)”
ชื่อของเห็ดหลินจือในภาษาจีนคือ Lingzhi ซึ่งหมายถึง “พลังแห่งจิตวิญญาณ” และในภาษาญี่ปุ่นมีชื่อว่า Reishi หมายถึง “ราชาแห่งสมุนไพร”
ชื่อเห็ดหลินจือในภาษาเวียดนาม คือ “ลินชิ (linh chi)” หมายถึง “เห็ดมหัศจรรย์เหนือธรรมชาติ”

ชื่อทางพฤกษศาสตร์ของเห็ดหลินจือมาจากภาษากรีก คำว่า กาโนส (ganos) หมายถึง “ส่องแสง” และ derma ซึ่งหมายถึง “ผิว”
จึงสื่อถึงความเงางามของผิวดอกเห็ดของเห็ดหลินจือ
ส่วนคำว่า ลูซิดัม (Lucidum) ซึ่งเป็นภาษาละตินเช่นกัน หมายถึง “ส่องแสง”

เห็ดหลินจือ มีประวัติศาสตร์ที่ทรงคุณค่ามาอย่างยาวนาน
ที่ ถูกใช้ในวัฒนธรรมจีนโบราณมานานกว่า 2,000 ปี ทำให้เป็นหนึ่งในเห็ดที่มีประวัติการค้นพบที่ยาวนานที่สุด และยังคงใช้กันอยู่ในปัจจุบัน

หนังสือเล่มแรกๆ ที่บรรยายถึงสรรพคุณของสมุนไพรต่างๆ คือ คัมภีร์เสินหนงเปินเฉ่า< ซึ่งบันทึกไว้ในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออกของประเทศจีน (25-220 AD)
โดยคัมภีร์เล่มนี้ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม “ตำราสรรพคุณทางการแพทย์ของสมุนไพร” หรือ ตำราสมุนไพรของเสินหนง
ภายในคัมภีร์เล่มนี้ ได้อธิบายทั้งพฤกษศาสตร์ สัตววิทยา และสารประกอบแร่ธาตุต่างๆ ซึ่งถูกบันทึกไว้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 2 ภายใต้นามแฝงว่า “เสินหนง” ( “เทพเจ้าแห่งชาวนา”)